Dat de senior assitente privileges heeft, is niet het punt. Wel hoe ze ermee omgaat.

Laatst schreef ik al in een content over mijn herinneringen aan mijn eigen ervaring als praktijk manager. Nog voor ik Arbeidsrechtdeskundige opleiding deed, executive coach werd én Organisatie adviseur en mijn accreditaties kreeg was ik pm. Maar ik was zo betrokken als praktijk manager, dat ik soms denk té en misschien te naïef ook. 

Hoewel ik veel van leidinggeven afwist en al heel wat teams had geleid, merkte ik al snel dat een praktijk leiden echt een andere tak van sport is. Mensen onderschatten hoe lastig de hiërarchische verdeling is in een team, dan heb ik het nog niet eens over leeftijd- en denk- en werkniveau verschil. Soms lijkt het alsof de tandartsen een andere taal spreken dan de assistentes. En vaak vinden hele jonge assistentes het heel lastig om de tandarts buiten de behandkamer als gelijkwaardige gesprekspartner te zien. Ik onderschatte toen soms de invloed die een leidinggevende functie heeft op teamgedrag. En zie dat ook terug in het trainen van praktijk Managers: onderschatten dat mensen anders tegen jou doen dan tegen een collega. Simpel omdat je ook hen nu eenmaal ook beoordeelt en zelfs kunt ontslaan. Ookal ben je daar zelf niet mee bezig als praktijk manager, teamleden wel. Al zou het onbewust zijn. En dat is ook goed. Jij moet ook in die helicopterview en het is ook zo dat je ze beoordeelt. Dus een bepaalde neutrale houding is gewoon nodig. 

Voor praktijkhouders die ook behandelen is die helicopterview best lastig. Immers je zit het grootste deel van de dag in een gesloten kamer met 1 assistente. Je ziet wel het werk van collega's terug in de mond van de patiënt natuurlijk. Dus technisch kun je best beoordelen, maar voor procesmanagement inzicht heb je de input van een praktijk manager nodig. Maar zelfs als een goede praktijk manager is, is een praktijkhouder snel geneigd het advies van zijn vaste assistente te volgen. En dan ontstaat scheefgroei.

We vinden allemaal dat het verschil er niet moet zijn maar het is belangrijk om dit wel in te zien en niet persoonlijk te nemen. De meeste praktijk eigenaren zijn super aardig tegen hun assistentes en zien niet in dat degene die zij voor zich zien niet per definitie degene is die het team ziet. Dat is omdat je rol nu eenmaal anders is als eigenaar in een team. Het is inherent dat assistentes zich bij jou erbij toch anders gedragen dan zonder jou erbij.  Ik heb menig tandarts over een bepaalde assistente horen oreren, maar die helemaal niet zo goed lag in het team, of de kantjes ervan af liep. Maar zich super goed voordeed met de eigenaar in de buurt, of wel uitblonk aan de stoel. 

Voor mijn ongeluk (2 weken geleden gevallen met de fiets en nu aan t herstellen van hoofdletsel, en arm uit de kom) was ik op een praktijk in Drenthe. De tandarts assistente die 4 dagen werkte, al jaren, werd onuitgesproken, een beetje als hoofdassistente gezien. Ze kende de praktijk en de patiënten op haar duimpje en was een vraagbaak voor het team. Tandartsen werkten het liefste met haar aan de stoel. Maar haar teamgenoten waren niet zo blij met haar. 

In de loop der tijd had ze privileges gekregen, zo ruimde ze nooit inkoopartikelen op, liet trays gewoon opgestapeld staan en kwam altijd precies om 8u pas binnen zodat de andere assistentes haar trays moesten klaarzetten én de stoel spoelen voor haar. 

Op zich vind ik er niks mis mee als iemand meer priviliges heeft dan de ander. Maar het gaat om hoe je met die privileges omgaat. Astrid bracht daarin geen nuance aan, ze stelde zichzelf qua houding ook boven het team. 

Toen er een nieuwe omloop assistente kwam liet ze nog steeds de trays staan, terwijl in de omloop daardoor een soort fille ontstond. Clarissa kon het niet goed bijbenen nog. Was net begonnen en Astrid klaagde over haar. Maar ze had juist Clarissa aan de hand moeten nemen. Want dàt is senioriteit.  Een senior tandarts assistente mag waken over de assistentes, ze mentoren, voordoen hoe je de praktijk houder graag wilt zien dat er gewerkt wordt. In tegenstelling tot leidend samenwerken, ging Astrid bij de eigenaar roddelen over de omloop assistente, dat ze zo traag was. De eigenaar luisterde naar Astrid, want ja, zo was hun band natuurlijk.  En zo kreeg de omloop assistente Clarissa* eigenlijk geen kans. Het imago dat ze traag was, heeft haar jaren achtervolgd. Ze was trouwens helemaal niet traag, ze moest gewoon nog even beter ingewerkt worden. 

Senior lievelings assistentes klagen ook vaak over de praktijk manager, dat die verandering die de manager wilt niet nodig hebben. Omdat ze het nooit zo deden of omdat ze het al zo druk hebben. Met name als een nieuwe pm een senior assistente privileges afneemt omdat ze ziet dat het werkprocessen stagneert, of te veel druk geeft op het team. Kan een lievelings assistente enorm steigeren. De eigenaar moet in zo'n geval pal achter de praktijk manager gaan staan:"Astrid, ik heb een praktijk manager genomen om processen beter aan te gaan sturen. Als zij zegt dat iets anders moet  vertrouw ik er wel op dat het nodig is. Geef het maar een kans en probeer het." Maar vaak gaat de eigenaar door de ogen van 'een Astrid' kijken naar de praktijk manager. Die vooral bergen werk uit het zicht van de assistentes doet en dus indirect beoordeelt wordt door een assistente.. Is dat eerlijk? Wie is er dan eigenlijk de manager? 

Waardeer jij je praktijk manager wel? Geef haar deze gave mok cadeau! Nu in de aanbieding 👇